SEZAİ KARAKOÇ’UN ŞİİRLERİNDE TOPRAK UNSURU

SEZAİ KARAKOÇ’UN ŞİİRLERİNDE TOPRAK UNSURU

DİNÇ, Ayşe

Sezai Karakoç, 1950’lerden itibaren dȃhil olduğu şiir dünyamızda şairliği ve mütefekkir kimliği ile kendine has bir yer edinmiştir. Karakoç’un diriliş düşüncesi Allah’a inanma etrafında örgülenmiş ve Karakoç şiirini bu temel üzerinde yükseltmiştir. Kelimeyi güçlü bir silah gibi kullanarak kurduğu şiirlerinde her kelime ayrı bir öneme sahiptir. Bu bağlamda Karakoç’un şiirlerinde yer alan toprak ve toprakla ilgili kelimeler belli bir dünya görüşünün ifadesidir. Sezai Karakoç’un şiirlerinde tabiata ait unsurlara sıkça rastlamak mümkündür. Karakoç, yoğun bir şekilde eleştirisini yaptığı modernizmin karşısına tabiîliği, tabiatla iç içe olma durumunu koyar. Modernizmin karşısında yenilmiş, kendini ve aslını kaybetmiş olan insan ancak tabiatla yeniden buluştuğu, onunla iç içe olduğu zaman gerçek kimliğine geri dönebilecek ve olması gereken yerde durabilecektir. Kȃinatı meydana getiren dört ana unsurdan biri olan toprak ise Karakoç’un şiirine zaman zaman insanın aslını temsil eden bir öz yahut da tabiîliğe ait bir unsur olarak doğal ortamdaki haliyle yansımıştır. Bu çalışmada Sezai Karakoç’un şiirlerinde yer alan toprak unsuru incelenmiş ve şiirin iç realitesi etrafında oluşturduğu anlam dünyası bakımından irdelenmiştir.

Article
PeerReviewed

ISSN 2303-582X

International Burch University

2014-05-23

2677