Klâsik Türk Edebiyatı Metinlerindeki ―Efendi/ Sultan (Sevgili) – Kul/ Köle (ÂĢık)‖ Mazmunu Hakkında Bazı Tespitler

Klâsik Türk Edebiyatı Metinlerindeki ―Efendi/ Sultan (Sevgili) – Kul/ Köle (ÂĢık)‖ Mazmunu Hakkında Bazı Tespitler

DEMiREL, Gamze

BaĢlangıçta sevgiliye ―sahip olmak‖ arzusuyla yola çıkan aĢıkın aĢkı, aĢk yolunda ilerledikçe ilahî bîr boyut kazanmaya baĢlar. Bu zorlu yolda aĢık, sevgiliye ulaĢtığını zannettiği anda, kendisinin bir ―Hiç‖ olduğunu tekrar tekrar anlar. Bu his, aĢıkın ―(…) ruhundaki boĢluğu durmadan bùyùtmektedir (GĠRARD, 2001: 141)‖. AĢık, kendini kaybettiği aynı aĢk denizinde, tekrar kendini bulmaya çalıĢır. AĢk oyununun baĢında, meclisin mumu olan sevgilinin ıĢığını, oyunun sonunda ondan devralacak ve ondan aldığı bu ıĢığı, ilahî olana yônlendirecektir. Dolayısıyla aĢıkın kulluğu hiçbir Ģekilde değiĢmeyecek; baĢlangıçta, efendi (sevgili) sinin kul (kôle) u olan aĢık, sonraları ilahî sevgili (yaratıcı) karĢısındaki kulluğuna devam edecektir. Nesneler değiĢse de aĢıkın gôrevi değiĢmemektedir. Klâsik Tùrk edebiyatı metinlerinde, ―Sevgili-AĢık‖ mazmunu etrafında geliĢen bu tarzda pek çok ôrneğe rastlamak mùmkùndùr.

Conference or Workshop Item
PeerReviewed

2011-05

73