Dublin Core
Title
FUZULİ’NİN OLUP REDİFLİ GAZELİ İLE NECİP FAZIL’IN BEN BAŞLIKLI ŞİİRİNDEKİ AŞIĞIN KARŞILAŞTIRILMASI
Abstract
Anahtar Kelimeler: Fuzuli, Necip Fazıl, Âşık. ÖZET İnsan eşref-i mahlukat, yaratılmışların en şereflisidir. Allah insanı yaratılanlar içerisinde en üst mertebede yaratmakla birlikte insanı kainatın odak noktasına, merkezine yerleştirmiştir. Her varlığın buluştuğu, birleştiği yer insanoğludur. Bu durum insanoğlunu, hakikate açılan en güzel ayna haline getirmiştir. Hakikatin kelime anlamı, gerçeklik, asıl, öz demektir. Varlık aleminde bilinen-bilinmeyen her şeyin aslı vardır. İnsanoğlu bu aslın her daim peşindedir ve bu aslı bilmekle hakikatine erecektir. Şeyh Galip’e göre de insan, yaratılışın özünü ve hikmetini bilmelidir. Eskiden hazinelerin viranelerde saklanmasına telmih yapan Şeyh Galip insanı bir viraneye benzetmekte ve içindeki hazinelerin ortaya çıkartılması gerektiğini vurgulamaktadır. Bu çalışma ile Şeyh Galip’in kim olduğu ve Kendine bir hoşça bak; sen alemin özüsün; varlıkların gözbebeği olan insansın bercestesi ile biten şiirini Şeyh Galip’in insana olan bakış açısıyla incelemek amaçlanmıştır. Allah’ın aşık kulu olan insan da, yaratılışın özünü ve hikmetini bilmelidir. Aşık için Fuzuli canını cananına sunmalıdır derken Necip Fazıl ise Seni aramam için beni uzağa attın demektedir. Bu çalışma ile Necip Fazıl Kısakürek ve Fuzuli’nin aşık olan insana olan bakış açısı değerlendirmeye çalışılmıştır.
Keywords
Article
PeerReviewed
PeerReviewed
Identifier
ISSN 2203-4548
Publisher
International Burch University
Date
2013-05-17
Extent
2263